Michorzewo

Pierwsze wzmianki historyczne o wsi Michorzewo, zwanej początkowo Miechorzewem, pochodzą z XIIw. Brat zakonny Miechor, na przełomie XII i XIIIw., darował wieś Michorzewo benedyktynom lubińskim. Posiadali je oni, wraz z sąsiednim Wąsowem, jeszcze w XIVw, ale pod koniec tego wieku, w drodze zamiany z benedyktynami, przejmuje Michorzewo Mikołaj Retenburg. W 1401 roku właścicielem Michorzewa jest już Teodoryk Baer z Opalenicy, a w 1404 roku, przechodzi w ręce kasztelana poznańskiego Miścicza ze Stęszewa, herbu Łodzia. Część Michorzewa, zwana Michorzewkiem, należała w tym czasie do Wizenburgów z Grodziska, ale wkrótce, prawdopodobnie w drodze małżeństwa, przeszła także na Mścicza. Ale syn jego Przedpełk, właściciel Koźmina, Opalenicy i Stęszewa, sprzedaje w 1435 roku Michorzewo wraz z Michorzewkiem swemu rodakowi Wawrzyńcowi z Bieczyn, od którego w drugiej połowie XVw. nabywają, najpierw Michorzewo, a później także Michorzewko,- Opalińscy, herbu Łodzia. Ta rodzina włodarzy w Michorzewie przez ponad trzy wieki. W XVIIIw. przechodzi Michorzewo wraz z Michorzewkiem na rodzinę Sczanieckich., która zarządza tymi majątkami aż do wybuchu II wojny światowej. W roku 1946 Michorzewo zostało przejęte przez skarb Państwa Polskiego.
Zespół pałacowo-parkowy (pałac został wybudowany w 1910r.) stał się siedzibą Państwowego Gospodarstwa Rolnego (PGR), a w ostatnich latach przekształcony został w ośrodek leczniczy dla osób chorych na stwardnienie rozsiane.
Zabytkowy kościół parafialny pw. Najświętszej Marii Panny, zbudowany został w latach 1797-1800 z funduszy Anastazji Sczanieckiej. Wewnątrz znajdują się m.in. cenne witraże projektowane przez Stefana Matejkę, bratanka Jana Matejki oraz tablica pamiątkowa, wmurowana w 1883 roku dla uczczenia dwusetnej rocznicy odsieczy wiedeńskiej przez króla Jana III Sobieskiego. Na zabytkowym murze otaczającym kościół, widnieją tablice zmarłych dobroczyńców kościoła i ich rodziny, przeważnie Sczanieckich, a na południowo-wschodnim skraju cmentarza kościelnego, znajduje się grób z tablicą pamiątkową Emilii Sczanieckiej, wystawiony w dowód pamięci przez wdzięczne potomstwo".

Głuponie

Jest to wieś należąca od XVw. do rodu Samsonów. W XVIw. weszła w skład majątku Opalińskich. W 1765 roku kupił ją od Kuszubskich Józef Urbanowski z Chudopsic. Przy drodze z Głuponi do Wąsowa, znajduje się punkt widokowy. Dwór barokowy wybudowany w latach 1765-1778 dla Józefa Urbanowskiego, odrestaurowany został w latach 1972-1973. Obora, świniarnia, śrutownik, czworak-to budynki powstałe w drugiej połowie XIXw.

Michorzewko

Dawniej była to część Michorzewa. Nazwa miejscowości wywodzi się od nazwiska Miechor, które nosił benedyktyn z Lubinia. Obiekty zabytkowe Michorzewka to budynek murowany jednopiętrowy, zbudowany w 1910 roku, z dachem dwuspadowym krytym dachówką; budynek byłej szkoły podstawowej, zbudowany w 1909 roku oraz Figura Matki Boskiej, ufundowana przez Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej w 1938 roku.

Trzcianka

Jest to wieś, o której pierwsza wzmianka pochodzi z 1408 roku. Od końca XVIw. właścicielem był Jan Strzyżmiński. Od 1801 aż do 1945 roku należała do niemieckiego rodu Jacobich. Pałac zbudowany został w drugiej połowie XIXw. przez rodzinę Jacobich. Obok w parku znajduje się kaplica z drugiej połowy XIXw., w której pochowana jest ta rodzina, a na terenie byłego folwarku-kuźnia z początku XXw. Park krajobrazowy założono na przełomie XIX i XXw. Rosną tam pomnikowe drzewa: jesion wyniosły (3), platan klonolistny (4), dąb szypułkowy, klon zwyczajny, iglicznia trójcierniowa, wierzba krucha i żywotnik zachodni. Obecnie pałac jest własnością Zespołu Szkół Rolniczych im. Dezyderego Chłapowskiego.

Turkowo

Nazwa wsi pochodzi od tarniny i pierwotnie brzmiała Tarkowo. Pierwszym właścicielem był Maciej Jastrzębski. Przed II wojną światową majątek należał do niemieckiego właściciela Sticha. W lesie usytuowanym 1km od Turkowa, znajduje się kaplica grobowa rodziny Stichów, zbudowana w XIXw. Przy głównym wjeździe do parku, stoi Figura Matki Boskiej Niepokalanej. Park Krajobrazowy powstał w pierwszej połowie XIXw., prawdopodobnie za czasów Tadeusza Bieczyńskiego. W parku rosną pomnikowe drzewa: wiąz szypułkowy i dąb szypułkowy.

• poprz.